"O"

Son bir kaç haftadır hep elim telefona giderken buluyorum kendimi.
Hani hep birini arayacakmışım gibi çünkü, "o"nun eksikliği, "o"nun boşluğu içimde.
Sonra hep aynı hayal kırıklığı, aynı hüzün.

O boşluğu hiçbir şey doldurmuyor..
Hep aramak istiyorum, "Bak hayatımda çok güzel şeyler oluyor, ben büyüdüm, her şeyim var ama bir sen yoksun" demek, diyebilmek istiyorum.
Ve bunları hissettiğim her gün onu biraz daha çok özlüyorum.

Ne kadar büyüsem de hayatımda değişmeyecek tek şey çocukluğumdu belkide ama ben sanki "o"nun gidişiyle çocukluğumu kaybetmiş gibi hissediyorum.
Her gün daha çok özlüyorum.
Bitmeyecek bu hiç biliyorum.
Ama elimde değil..
Çok seviyorum.