Saatlerimiz tıkır tıkır işliyor efenim.. İşsiz insanlar kervanına katılmama şu günü takiben 1 ay kaldı.. Tabi ki benim artık bir çok konuda sabrım taşma noktasını çoktan aştı.. Bu iş hayatını denilen saçma yerde hazmedemediğim ve kaldıramadığım şeyler yaşıyorum.. 4 yıllık üniversite hayatım boyunca kendimi geliştiririm ve bir yerlerden ufacık da olsa bir şeyler kaparım, öğrenirim umuduyla çalıştım durdum. Ama ne oldu, midemde bir kıta büyüklüğünde bir acı ve kocaman bir hiçle kalakaldım ortada.. Hatta daha da doğrusu öylece bırakıldım.. En başta da dedim ya iş hayatı denilen yer saçma sapan bir yer gerçekten.. Çünkü hiç kimse hakettiği yerde değil, böyle bir mantalite varken zaten insanlarda, hiç bir zaman hakettiğimiz yerde olamayacağız.. Çünkü bu saçma dünyada kimsenin nitelikleri değerlendirilmiyor, karşılaştırma yapılmıyor.. Bu dünyada ya parası, ya da kodaman çevresi olan kazanıyor.. He tabi bir de ağlayıp, sızlayıp kendini acındıran kesim var onların lafını bile etmek istemiyorum, hatta lafı bile geçtikçe kan beynime sıçrayıp tüm kılcal damarlarım patlatacak gibi oluyor!!
"Depresyon mode on" diyerekten projemin son durumunu aktarıyorum.. Desteklerinizi bekliyorum..
Geriye kalan gün sayısı:
34 gün..
Başvuru durumu:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder