Pages

20 Ekim 2010 Çarşamba

Biz büyürüz ve ...

Ne gariptir..
Yaşadığımız ufak hüzünler toplandığında ne büyük korkuları canlandırıyor içimizdeki ..Hani o en derinde hiç olmasını istemediğimiz ama bir gün olacağını bildiğimiz anlardan kaçarız ya.. Ama gelecektir o gün .. Kaçamayız ondan..
Geçen hafta ablamdan ayrılırken yaşadığım hüzün.. Onu kaybetme korkusunu açığa çıkarıyor içten içe.. Yaşımız geçtikçe biraz daha bağlanıyoruz birbirimize.. Küçükken sürekli kavga edecek bir şeyler bulurken , odalarımızı sürekli ayrımaya çalışırken şimdi hep beraber olacak fırsatlar yaratmaya çalışıyoruz..Sanırım yaş büyüdükçe sorumluluklar çoğaldıkça birbirimize olan ihtiyacımız bağlılığımız iyice artıyor.. Her ayrılığımız bir diğerinden daha zor hale gelmeye başlıyor..Son ayrılığımız da öyleydi işte.. Zordu,hüzünlüydü..İkimiz içinde..
Bugün bir korku daha yaşadım ama bu sefer ki biraz daha ağırdı.. Benim annem kolay yalan söyleyemez , hoş söylesede kendini hemen belli eder ..aynı bugün olduğu gibi.. Normalde bu kadar şüpheci değilimdir ama annemin sesinden benimle konuşmasından bile bir şeylerin ters gittiğini anlayabiliyorum herhalde artık , o da sanırım annemle aramızdaki güçlü bağla alakalı..evet bir şeyler ters gidiyor biliyorum.. bana bir şeyler yalan yanlış eksik anlatılıyor, üzülmeyeyim diye ama biliyorum.. annem bana yalan söylemek zorunda kaldıysa eğer , kesinlikle beni üzecek bir şeyler var ortada.. Söylemiyorlar ama ama ben biliyorum , hissediyorum..
Korkuyorum işte bugün ve bundan sonra biraz daha çok korkuyorum..
Kimse gitmesin hayatımdan istiyorum.. Hep benimle olsunlar istiyorum..
Evet belki büyüdüm,kendi ayaklarımın üstünde durmasını öğrendim, falan filan ama korkuyorum bugün hemde hiç korkmadığım kadar...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...